تفاوت درد "پاک" و "کثیف"

بسیاری از ما تمایل زیادی به دور کردن احساسات دشوار داریم. در واقع، بسیاری از ما متخصصان واقعی هستیم که هرگز به خود اجازه نمی دهیم احساساتی مانند غم و اندوه یا خشم را احساس کنیم. ممکن است با سخت کار کردن، نوشیدن یا خوردن بیش از حد، یا همیشه مشغول ماندن، آنها را بی حس کنیم.

کد خبر: ۲۵۴۲۹۳

تاریخ انتشار:۱۶ خرداد ۱۴۰۱ - ۲۰:۱۷ - 06 June 2022

به گزارش روزپلاس، بسیاری از ما تمایل زیادی به دور کردن احساسات دشوار داریم. در واقع، بسیاری از ما متخصصان واقعی هستیم که هرگز به خود اجازه نمی دهیم احساساتی مانند غم و اندوه یا خشم را احساس کنیم. ممکن است با سخت کار کردن، نوشیدن یا خوردن بیش از حد، یا همیشه مشغول ماندن، آنها را بی حس کنیم. اما استراتژی‌های درونی بسیار رایج مختلفی وجود دارد که به ما کمک می‌کند تا احساس نکنیم. برخی از آنها شاید خلاف واقع باشند. من استدلال می‌کنم که افکار منفی خودکار و خود-روایت‌های بسیار انتقادی در میان آنها مهم هستند.

انواع افکاری که «منتقدان درونی»، «قاضی‌ها» یا «ابر خود» ما ارائه می‌کنند (استعاره خود را انتخاب کنید) دارای تاریخچه‌های پیچیده و البته کارکردهای زیادی هستند. یکی از آنها این است که ما را به شیوه ای ناسازگار ایمن نگه می دارد. اما آنها همچنین مکانیسم های دفاعی قدرتمند سرکوب کننده احساس هستند. چگونه؟ افکار منفی کلاسیک مانند "من به اندازه کافی خوب نیستم"، "هیچ کس مرا دوست ندارد"، "من یک بازنده هستم" یا "من آنقدر زشت هستم که هیچ کس هرگز نمی تواند مرا دوست داشته باشد" منجر به خودخواهی می شود. تحقیر و بیزاری از خود ، منجر به غم و اندوه می شوند. در واقع، من استدلال می کنم که آنها عمداً غم و اندوه را از خود دور می کنند. غم و اندوه یک احساس است، در حالی که تحقیر خود و خود بیزاری حالت های ذهنی هستند که بر قضاوت های شناختی تولید شده توسط ذهن ما تکیه دارند. و ما در آن منطقه تحلیلی می مانیم - هر چند ممکن است ناخوشایند باشد.

درد "پاک" و "کثیف".

چرا این تمایز اهمیت دارد؟ ACT (درمان پذیرش و تعهد) بین درد "پاک" و "کثیف" تفاوت قائل می شود. ACT معتقد است که احساسات دشوار بخش مهمی از چیزی است که ما را انسان می کند و ما باید یاد بگیریم که آنها را بپذیریم نه اینکه دائماً سعی کنیم آنها را سرکوب کنیم یا در غیر این صورت خودمان را از آنها استدلال کنیم. این ما را تشویق می کند که به سادگی متوجه افکار ناخوشایند یا غیر مفید شویم، نه اینکه با آنها مبارزه کنیم یا با آنها ترکیب شویم و سپس آنها را رها کنیم.

با پذیرش درد و ناراحتی خود، و اینکه آنها بخشی از زندگی هستند، می توانیم آنها را "پاک" احساس کنیم. درد پاک، درد ریشه است، معمولاً غم. درد کثیف زمانی ظاهر می شود که ما سعی می کنیم درد خود را سرکوب کنیم، در وهله اول به خاطر احساس آن احساس گناه کنیم، یا خود را به خاطر آن سرزنش کنیم. یا وقتی سوال می کنیم که آیا حق داریم آن را احساس کنیم یا اینکه احساسات ما پاسخ های متناسبی هستند. وقتی به آنجا می‌رویم، لایه‌های بیشتری به درد خود اضافه می‌کنیم، مانند ریختن خاک بر روی خاک، و رنج خود را بسیار بدتر می‌کنیم. در چنین دردهای کثیفی همیشه ابعادی از سرزنش خود و همچنین شرم و گناه وجود دارد.

پذیرش احساسات منفی

تلاش مداوم برای انکار احساسات منفی کمی شبیه ایستادن در دریا و نگه داشتن توپ در زیر آب برای مدت طولانی است. در برخی موارد، ماهیچه های ما خسته می شوند و توپ با شدت بیشتری بالا می رود. بدتر از آن، ما آنقدر روی نگه داشتن این توپ در زیر آب متمرکز هستیم که بیشتر چیزهای اطرافمان را از دست می دهیم. ما حتی به شنا کردن، آب پاشیدن در اطراف یا شناور شدن روی پشت خود فکر نمی کنیم. در اصطلاح ACT، بهتر است بپذیریم که توپ آنجاست، اجازه دهیم در کنار ما شناور شود و بدون توجه به همه چیزهای زیبایی که می توانیم در آب انجام دهیم، تمرکز کنیم. ACT بر این فرض استوار است که سکه احساس دو روی دارد: برای اینکه بتوانیم فردی باشیم که شادی، قدردانی، عشق و هیجان واقعی را احساس کند، همچنین باید بپذیریم که تمام مخالفان آنها را احساس خواهیم کرد. ما نمی توانیم فقط احساسات مثبت را انتخاب کنیم.

بیشتر داستان‌های منفی که درباره خودمان می‌گوییم به این باور خلاصه می‌شود که در هسته‌ی ما، ما دوست‌داشتنی، شرور یا به‌اندازه کافی خوب نیستیم. ما معمولاً ممکن است فکر کنیم احمق، بازنده، زشت، در روابط عاشقانه بی فایده یا از نظر اجتماعی بی دست و پا هستیم. ACT به ما می آموزد که به این افکار و داستان ها توجه کنیم و نام ببریم و سپس در مورد مفید بودن یا نبودن آنها تصمیم بگیریم. بنابراین ما را تشویق می کند که کمتر بر روی محتوا و بیشتر بر روی شکل تمرکز کنیم - از ما می خواهد که محتوای داستان های ذهن خود را خیلی جدی نگیریم.

من به این ایده اضافه می‌کنم که بسیاری از خود داستان‌های منفی ما در واقع وظیفه محافظت از ما را از احساس غم و اندوه پنهان در زیر آن‌ها دارند. آنها ما را در حوزۀ فکر به دام می اندازند - مطمئناً فکر منفی-. برای مثال وقتی فکر می کنیم "من دوست داشتنی نیستم و هیچ دوستی ندارم"، در یک حالت ذهنی غیرمولد (و بسیار ناخوشایند) گیر می افتیم. اما منظور من دقیقاً این است که این یک حالت ذهنی است و نه یک احساس.

در عوض سناریوی زیر را تصور کنید. اگر به جای سرزنش به خاطر نداشتن هیچ دوستی، فکر زیر را داشته باشید، چه احساسی خواهید داشت؟ "امروز احساس ناراحتی می کنم زیرا واقعاً تنها هستم." یا، یک قدم جلوتر بروید، «من احساس غمگینی می‌کنم، زیرا برای کودکی که قبلا بودم احساس دلسوزی می‌کنم. من به درستی دوستی نداشتم . روابط انسانی ناامن و ناپایدار بود. هیچ وابستگی پایداری نداشتم. امروز، من هنوز با ایجاد ارتباط معنادار با دیگران مبارزه می کنم.»

با روی آوردن به دیدگاهی روشن تر و دلسوزانه تر از خود، دیدگاهی که به درستی رنج ما را در اینجا و اکنون بپذیرد و منشاء درد خود را در گذشته تصدیق کند، می توانیم آن را به خوبی تجربه کنیم. برای ارتباط با درد، زیر لایه افکار منفی فرو می رویم. و سپس، در زمان مناسب، زمانی که پیام آن را دریافت کردیم، می‌توانیم دوباره حرکت کنیم.

سایر اخبار

عزیزانمان را قربانی چه مسائلی می کنیم؟

دل‌شکسته چه بر سر بدن می آورد؟

نوستالژی، درد را تسکین می‌دهد

با شعار حقیقت گویی، میخواهند،ناامید کنند و جان مردم را بگیرند

مسئولینی که تاثیرپذیر اند از اطرافیانشان

در تحلیل شخصیت افراد، عمامه شان بر نگاه شما تاثیر می گذارد؟

اوضاع روانی خوب نیست

کمبود عزت نفس چه می کند؟/ وقتی دشمن را دوست می بینید

برچسب ها: تفاوت درد پاک ، کثیف ، احساسات دشوار

بازگشت به ابتدای صفحه

ارسال به دوستان