مثبت زندگی » روانشناسی

آیا عصبانیت یا خشم بر خانه شما حاکم است؟

بزرگترین چالش زندگی با یک فرد خشمگین یا عصبانی این است که از تبدیل شدن به یک فرد خشمگین یا عصبانی خودداری کنید.

کد خبر: ۲۳۶۸۵۰

تاریخ انتشار:۰۴ بهمن ۱۴۰۰ - ۱۰:۵۴ - 24 January 2022

آیا عصبانیت یا خشم بر خانه شما حاکم است؟

روزپلاس: 1. بزرگترین چالش زندگی با یک فرد خشمگین یا عصبانی این است که از تبدیل شدن به یک فرد خشمگین یا عصبانی خودداری کنید.

2. افراد خشمگین و خشمگین خود را صرفاً در واکنش به دنیای ناعادلانه می بینند.

3. تفکر محدود و سفت و سخت، جنبه های منفی موقعیت های واقعی و خیالی را بزرگ می کند.

4. حل و فصل مسائل خاصی که واکنش های خشم آلود و خشم آلود را برمی انگیزد، روابط را بهبود نمی بخشد.

بزرگترین چالش زندگی با یک فرد خشمگین یا عصبانی این است که از تبدیل شدن به یک فرد خودداری کنید. سرایت قدرتمند رنجش و خشم و واکنش تقریباً خودکار به آنها می تواند به راحتی شما را به کسی تبدیل کند که نیستید.

دومین چالش بزرگ برای شرکایی که تصمیم می گیرند در روابط با افراد خشمگین یا خشمگین باقی بمانند، تغییر آنهاست.

علل حکومت خشم:

عادت سرزنش کردن

علت رفتار افراد را منفی میپنداریم

خود را قربانی میدانیم همیشه

خودشیفتگی

عادت سرزنش کردن

بیشترین مشکل‌ خشم - چیزی که ما را وادار می‌کند بر خلاف منافع خود عمل کنیم - عادت مقصر دانستن دیگران است. افراد خشمگین خود را شرطی کرده اند که علت حالات عاطفی ناراحت کننده خود را به شخص دیگری بچسبانند و در نتیجه در تنظیم خود ناتوان می شوند.

خودتنظیمی با اجازه دادن به ما برای بهبود موقعیت ها، به جای مقصر دانستن آنها، انرژی و اعتماد به نفس تولید می کند. به جای خودتنظیمی، بسیاری از مردم به انرژی و اعتماد به نفس ناشی از آدرنالین متکی هستند که با خشم و عصبانیت همراه است، به همان ترتیبی که بسیاری دیگر مشروط به نوشیدن یک فنجان قهوه در اول صبح هستند. افزایش انرژی و اعتماد به نفس ناشی از عصبانیت تقریباً به اندازه تأثیر یک فنجان قهوه طول می کشد، به این معنی که آنها باید بیشتر اوقات عصبانی بمانند تا احساس اعتماد به نفس و انرژی کنند.

قانون سرزنش: در نهایت به نزدیک ترین فرد می رسد. آنها می توانند سرزنش رئیسان، همکاران، همسایگان یا سیاستمداران را شروع کنند، اما دیر یا زود، انرژی سرزنش معمولاً به شرکای آنها تبدیل می شود.

شریک خشمگین شما احتمالاً شما را برای تمام مشکلات رابطه – اگر نه به طور کلی زندگی – سرزنش می کند و بنابراین انگیزه زیادی برای تغییر نخواهد داشت.

به صورت خودکار، علت وقایع و رفتارها را منفی بدانیم:

حالت های خشم و رنجش دارای تفکر محدود و سفت و سختی است که فقط جنبه های منفی رفتارها و موقعیت ها را بزرگ می کند. آنها تمایل دارند که بدخواهی، بی کفایتی را به کسانی که با آنها مخالف هستند نسبت دهند، که مذاکره را بسیار دشوار می کند.

آن‌ها احتمالاً تلاش‌های صادقانه برای کمک به آن‌ها را به‌عنوان دستکاری، اگر نه سوءاستفاده، درک کنند. رنجش مزمن و خشم ، واکنش هایی که در دیگران ایجاد می کنند با گذشت زمان بدتر می شوند. دامنه عاطفی و جهان بینی بعدی آنها زمانی که نیاز دارند گسترده تر و انعطاف پذیرتر شوند، محدودتر و سفت تر می شود.

خود را دارای هویت قربانی بدانیم:

افراد خشمگین خود را صرفاً در واکنش به دنیای ناعادلانه می بینند. آنها اغلب از چیزی که به عنوان یک بی احساسی عمومی نسبت به «نیازهای» خود تصور می‌کنند، آزرده خاطر می‌شوند. در نتیجه، آنها احتمالاً با هر تلاشی برای اشاره به راه‌هایی که ممکن است ناعادلانه باشند، مورد حمله قرار می‌گیرند. آنها نسبت به اثرات منفی رفتارشان بر دیگران اهمیت چندانی نمی دهند.

با توجه به استانداردهای بالایی که باید از دیگران دریافت کنند و دیگران باید برای آنها چه کاری انجام دهند، افراد عصبانی و رنجیده اغلب احساس ناامیدی و آزرده خاطر می کنند، که به نوبه خود باعث استحقاق بیشتر می شود. از دیدگاه آنها عادلانه به نظر می رسد که آنها برای ناامیدی های مداوم خود جبران کنند. به نظر می رسد توجه ویژه بسیار کم است! منطق آنها این است:

"این من بودن خیلی سخت است، من هم نباید ظرف ها را بشورم!"

"من استثمار شده ام، تو باید شام مرا بپزی!"

من مظلوم هستم، شما باید از من حمایت کنید!

خودشیفتگی :

بسیاری از مراجعان هستند که توسط درمانگران به اشتباه اختلال شخصیت خودشیفته تشخیص داده شده اند. اگر چه تشخیص دادن فردی که معاینه نکرده اند برای متخصصان غیراخلاقی و احمقانه است، اما مرتکب شدن آن با کسانی که به طور مزمن خشمگین یا عصبانی هستند، اشتباهی آسان است.

همه افراد خودشیفته هستند در حالی که عصبانی اند. در هجوم آدرنالین خشم کم درجه، همه نسبت به کسانی که خشم خود را برانگیخته اند، احساس حق و اهمیت می کنند. همه دارای حس اعتماد به نفس متورم هستند (اگر نگوییم تکبر)، انگیزه دستکاری دارند، و در عین عصبانیت یا رنجش، قادر به همدلی نیستند. خودشیفتگی باعث رنجش و عصبانیت نمی شود، اما عصبانیت و عصبانیت مزمن مانند یک اختلال شخصیت به نظر می رسد. هنگامی که مهارت های خودتنظیمی آموخته و تمرین می شود، علائم اختلال شخصیت اغلب در افرادی که به طور مزمن خشمگین یا عصبانی بودند ناپدید می شوند.

علائم را بشناسیم، علل را بیابیم، و بدین ترتیب، با شناخت و کنترل این عوامل، میتوانیم ، خانه را سرشار از آرامش کنیم.

سایر اخبار

از دلبستگی ترسناک، اضطراب اجتماعی و افسردگی چه می دانید؟

افزایش افسردگی در آلمان به دلیل شیوع COVID-19

Omicron؛ آخرین ضربه روانی به آمریکایی های خسته از همه گیری/برای مقابله با بیماری همه گیر رو به رشد چه باید کرد؟

آیا نگران استفاده نوجوان خود از رسانه های اجتماعی هستید؟/رسانه‌های اجتماعی بخشی از دنیایی که از بین نمی‌روند

آموزش از راه دور، بدرفتاری را در کودکان افزایش داد

3 سوالی که در روابطتان باید از یکدیگر بپرسید

دوپامین بپوشید

ADHD را درست بشناسید!

استرس والدین نقش کلیدی در ایجاد بیماری روانی کودکان دارد

چادر، سر دختر بچه؟