قدرتی که روزبه‌روز در حال تکمیل است +عکس

به گزارش روزپلاس، پرنده هدایت‌پذیر از دور (پَهپاد) که به آن هواپیمای بدون سرنشین نیز می‌گویند؛ امروزه به قدری گسترش یافته‌اند که به طور گسترده در زمینه‌های مخابرات، ناوبری جهانی، تحقیقات هواشناسی، جغرافیایی و جاسوسی به کار گرفته می‌شوند.

در حال حاضر ۳۲ کشور در حال ساخت و گسترش ۲۵۰ مدل پهپاد‌های اکتشافی هستند.

پهپاد‌ها انواع مختلفی دارند که عبارتند از پهپاد‌های بسیار کوچک که حتی در حد چند گرم وزن دارند MAV، پهپاد‌های م k مینیاتوری که کمتر از ۲۵ کیلوگرم وزن دارند و پهپاد‌های سنگین، البته این سه نوع در دو دسته کلی بال متحرک و بال ثابت تقسیم‌بندی می‌شوند.

کاربرد‌های گوناگون هم از دیگر شاخصه‌های تقسیم بندی پهپاد‌ها هستند که پهپاد‌های نظامی با امکان حمله به اهداف زمینی یا هوایی، پهپاد‌های تجسسی و جاسوسی، پهپاد‌های پشتیبانی و لجستیکی، پهپاد‌های غیرنظامی و تجاری چهار شاخه اصلی در این تقسیم بندی به شمار می‌رود.
نخستین بار که از این محصول استراتژیک در جهان استفاده شد به سال ۱۸۴۹ میلادی در اتریش باز می‌گردد و به مرور و با گذشت زمان به تدریج پیشرفت کرده و به نقطه کنونی رسیده است.
ساخت پهپاد در ایران

ایده ساخت پهپاد در کشورمان به سال‌های پیش از انقلاب بازمی‌گردد، اما ایده با وقوع انقلاب اسلامی به اجرا نزدیک و نزدیک‌تر شد، نیرو‌های مسلح در سال‌های اول انقلاب قصد داشتند پهپاد شناسایی صدف را تولید کنند، اما به نتیجه نرسید تا این که خبر رسید جوانان انقلابی در جهاد دانشگاهی اصفهان کار را برای ساخت یک پهپاد شناسایی را آغاز کردند.

این موضوع موجب شد تا در سال ۱۳۶۴ فرماندهان سپاه هم وارد کار شوند و با همکاری این جوانان اولین پهپاد ایرانی با نام تلاش ساخته شد و در نتیجه آن گردان رعد سپاه پاسداران در جبهه‌ها برای عملیات‌های شناسایی کار خود را آغاز کرد. تلاش، پهپادی ساده با سرعت ۱۲۰ کیلومتر بر ساعت بود که با رادیو کنترل هدایت می‌شد و با کار مداوم بعد از مدتی تلاش ۲ هم با سرعت ۱۴۰ کیلومتر بر ساعت، شعاع عملیاتی ۵ کیلومتر، سقف پروازی ۲۷۰۰ متر و مداومت پروازی ۴۵ دقیقه ساخته شد.

ایده طراحی و ساخت تلاش منجر شد تا در بازه زمانی بسیار کوتاه پهپاد مهاجر ساخته شود و این عامل به تشکیل صنایع هوایی قدس در سپاه منجر شد که در سال‌های بعد شد مرکزی برای ساخت پهپاد‌های پیشرفته در کشورمان. البته صنایع هواپیماسازی ایران (هسا) هم بعد‌ها به سوی ساخت پهپاد‌ها رفت و روند توسعه‌ای را در پیش گرفت.

رزمایش اخیر پهپادی سپاه هم سال گذشته با نام «الی بیت المقدس ۱» با حضور پهپاد‌های تهاجمی - رزمی در منطقه عمومی هرمزگان و خلیج فارس با حضور جمعی از فرماندهان عالی رتبه سپاه اجرا و مجموعه متنوعی از پهپاد‌های نیروی هوافضای سپاه پاسداران در این رزمایش شرکت داشتند.

این رزمایش تنها گوشه‌ای از توان و قدرت پهپادی سپاه پاسداران بود که همه رسانه‌های جهان از آن با عنوان قدرت پهپادی سپاه پاسداران یاد کردند. در جریان برگزاری این رزمایش شرکت همزمان ۵۰ فروند پهپاد تهاجمی ۱۷۰ RQ ایرانی همراه با تعدادی دیگر از پهپاد‌های تهاجمی و رزمی برای نخستین بار در منطقه بود که به طور همزمان عملیات تهاجمی انجام دادند.

این رزمایش و همچنین نمایشگاه شکار کرکس‌ها که در هفته دفاع مقدس سال جاری برگزارشد نیز بر اهمیت این موضوع تاکید کرد.

سینه سرخ؛ پهپادی ارزان اما کابردی

نیرو‌های مسلح جمهوری اسلامی ایران پس از دستیابی به دانش ساخت پهپاد‌های فوق پیشرفته، چون شاهد ۱۲۹، سیمرغ و فطرس با هزینه‌های بیشتر نیاز به ساخت پهپاد‌های ارزان با کاربری شناسایی و اهداف تمرینی داشتند از این رو بود پهپاد سینه‌سرخ متولد شد.

در زمینه پهپاد‌های شناسایی متخصصان کشور اقدامات فراوانی را انجام و نمونه‌های بسیاری را مانند خانواده پهپادی مهاجر به تولید انبوه رساندند، اما سینه‌سرخ نسبت به همه آن‌ها دارای ویژگی‌های متمایزی است، طول بدنه این پرنده بیش از ۲ متر و دهانه بال آن در حدود۳.۲۶ متر است که از این حیث کوچک‌تر از نمونه مشابه بوده و در نتیجه سطح مقطع راداری کمتر دارد.

این پهپاد بومی سرعتی بین ۷۰ و ۱۴۰ کیلومتر بر ساعت برای برخاست و سرعت گشت‌زنی در حدود ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت دارد و جهت فرود از یک ارابه فرود استفاده می‌کند، در حالی که نمونه دیگر برای فرود از چتر یا اسکیت فرود بهره می‌برند به همین خاطر سینه‌سرخ می‌تواند از روی باند بلند شده و روی آن فرود بیاید البته در نمونه‌های دیگر این پرنده امکان پرواز از روی خودرو برای سرعت دهی اولیه نیز وجود دارد.
شکل بال سینه‌سرخ از دو تکه مستطیل ساده تشکیل شده که در از سمت داخل به خارج باریک می‌شود، نکته مهم دیگر درباره بال این پرنده استفاده از ایرفویل نامتقارن برای افزایش نیروی برآ است و دم این پرنده هم از دوگانه V شکل معکوس است که قدرت مانورپذیری را افزایش می‌دهد.

نکته مهم دیگری که درباره دم سینه‌سرخ می‌توان گفت این است پهپاد بومی ما برای برخاست از یک موتور احتراقی و ملخ چوبی که در انتهای بدنه و زیر دم نصب شده بهره می‌برد که این امر موجب می‌شود تا جریان شکل گرفته توسط ملخ از روی دم عبور کند، این نکته وقتی مهم می‌شود که بدانیم چنین ویژگی باعث مزیت‌های هدایتی خاص می‌شود.

سینه‌سرخ به کمک پیکربندی بال بالا و ضریب منظری مناسب توانسته مداومت پروازی در حدود ۴ ساعت، برد پروازی ۱۰۰ کیلومتر و سقف پروازی ۳ هزار متری داشته باشد که در این مورد هم نسبت به هم‌رده‌های خود دست برتر را دارد، تنها موضوعی که سینه‌سرخ در آن از نمونه‌های دیگر آن عقب مانده بحث توان حمل محموله است.