چرا شما عاشق پنیر هستید؟

معمولاً تقصیر یک دل سیر پنیر کاممبر خوردن و یا تخریب بشقاب پنیر پس از شام به عهده ولع گذاشته می شود، ولی اکنون شما می توانید این تقصیر را به گردن ژن ها بیندازید.این ولع در خوردن پنیر فقط به این علت نیست که شما یک آدم شکم پرست هستید بلکه در حقیقت این اتفاق می تواند ریشه در دی ان ای شما داشته باشد.

کد خبر: ۱۱۶۸۱

تاریخ انتشار:۲۳ مهر ۱۳۹۵ - ۱۷:۳۱ - 14 October 2016

به نظر می رسد که مغز برخی مردم به صورت ژنتیکی، تنها برای ترجیح غذاهای چرب پیام مخابره می کند.

معمولاً تقصیر یک دل سیر پنیر کاممبر خوردن و یا تخریب بشقاب پنیر پس از شام به عهده ولع گذاشته می شود، ولی اکنون شما می توانید این تقصیر را به گردن ژن ها بیندازید.

ما اغلب در مورد مواد غذایی زرد که با چربی اشباع شده بسته بندی شده اند، هشدارهایی می شنویم اما این هشدارها سبب نمی شوند، ما از این وعده اضافی دست بکشیم و منصرف شویم.

بنا بر یک تحقیق جدید، این ولع در خوردن پنیر فقط به این علت نیست که شما یک آدم شکم پرست هستید بلکه در حقیقت این اتفاق می تواند ریشه در دی ان ای شما داشته باشد.

مطالعات نشان می دهند که پنیر همان بخش از مغز را به همان شدت اثر داروها تحریک می کند.

دانشمندان دانشگاه کمبریج دریافته اند، افرادی که با ژن مرتبط با مرض چاقی شناخته شده اند، تمایل قبلی برای غذاهای پر چرب دارند؛ اما برای غذاهای دارای شکر زیاد اولویت کمتری قائل می شوند. ژن مورد بررسی MC4R نامیده می شود که گمان می رود از هر هزار نفر یک نفر را تحت تأثیر قرار دهد.

این مطالعه شامل یک تیم 54 نفره از داوطلبان است. برخی با ژن MC4R ، برخی لاغر و نحیف و برخی چاق و فربه. به این داوطلبان تعداد نامحدودی پُرس غذا که شامل خوراک جوجه شده و با دسر اِتون مِس (Eton Mess dessert) همراه است، پیشنهاد داده می شود.

محققان برای اینکه تئوری خود را امتحان کنند، به داوطلبان سه نمونه مختلف برای چشیدن طعم غذا که هر ظرف غذا دارای مقادیر مختلفی از شکر و چربی هستند، ارائه کردند. محتویات چربی غذای جوجه با ادویه کاری از 20 تا 60 درصد و محتویات شکر دسر از 8 تا 54 درصد متغیر بود.

پس از امتحان نمونه ها، داوطلبان به هر اندازه که دوست داشتند، می توانستند غذا میل کنند.

یک گروه از دانشگاه کمبریج، تئوری خود را به وسیله دسر اتون مس و جوجه با ادویه کاری مورد سنجش قرار دادند.

محققان دریافتند، در حالی که تفاوت محسوسی بین مقادیر غذای خورده شده توسط افراد داوطلب مشاهده نمی شد، 14 نفر از افراد با ژن MC4R ، مقدار قابل توجهی از خوراک پرچرب را میل کرده بودند؛ یعنی 95 درصد بیشتر از افراد شرکت کننده لاغر و 65 درصد بیشتر از افراد شرکت کننده چاق.

وقتی نوبت به دسر رسید، محققان دریافتند که افراد شناخته شده با ژن MC4R گزینه غذایی پُر شکر را کمتر از سایر داوطلبان شرکت کننده دوست داشتند.

پروفسور صدف فاروقی ( Sadaf Farooqi ) دانشمند عصب شناس و از محققان حاضر در تحقیق تُلد مانچیز ( Told Munchies) می گوید: داوطلبان نمی توانستند به غذا نه بگویند و نکته کلیدی همین بود. آنها (افراد تشخیص داده شده با ژن MC4R ) همچنان مقادیر زیادی از غذاهای پر چرب و مقادیر کمتری از غذاهای پر شکر را میل می کردند و این نکته نشان می دهد که مغز روش هایی را برای انتخاب سطح مواد مغذی دارد.

و اما خبر خوش، در حالی که می توان به این غذاهای پرچرب پر بذل و بخشش با چشم درمان موقت نگاه کرد، اگر وسوسه بر شما سایه انداخته و دیگر قادر به مقاومت در برابر شیرجه زدن در یک قالب پنیر (پر چرب) نیستید، حداقل از این بعد می توانید احساس گناه کمتری کنید!

منبع: independent.co.uk

تابناک