خانم بازیگر: من جاده صاف کن دیگر بازیگر های زن بودم!

افسانه بایگان با حضور در برنامه «دورهمی» از روزهای تلخ و شیرین زندگی خود گفت.

کد خبر: ۸۳۲۶

تاریخ انتشار:۲۶ شهريور ۱۳۹۵ - ۰۹:۲۳ - 16 September 2016

به گزارش روزپلاس، بایگان درباره ایفای نقش در مجموعه تلویزیونی «سربداران» گفت: از سال 60 فیلمبرداری این پروژه شروع شد و همزمان با شب تولدم در سال 62 به روی آنتن رفت.

وی در ادامه پیرامون آغاز فعالیتش در عرصه هنر بیان کرد: از 11 سالگی در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان فعالیت داشتم و در همه زمینه های هنری، موسیقی، فیلم و... فعال بودم و کم کم بازیگری را با حضور در فیلم های کوتاه شروع کردم.

بازیگر مجموعه تلویزیونی «روز حسرت» از نگارش فیلمنامه و روایت متفاوت از زندگی «شیخ صنعان» توضیح داد: در حال حاضر یک فیلمنامه و روایتی مدرن از «شیخ صنعان» نوشته ام و یک کار نیمه تمام با موضوعی معنوی و عرفانی در زمان حال، که زندگی روزمره را به چالش کشیده است.

خانم بازیگر: من جاده صاف کن دیگر بازیگر های زن بودم!

بایگان در ادامه درباره دوری و وقفه زمانی میان بازی های خود در سینما و تلویزیون اظهار داشت: بعد از مدتی کار در سینما احساس کردم که خیلی تکنیکال شدم و یکنواخت پیش می روم. فکر کردم کمی به خلوت احتیاج دارم و باید بروم و با انرژی بیشتر برگردم.

بازیگر فیلم سینمایی «50 کیلو آلبالو» با اشاره به حضور کمرنگش در فضای مجازی، بیان کرد: من با فضای مجازی و شبکه های اجتماعی مشکلی ندارم. اما یک انسان به چه اندازه وقت برای زندگی کردن دارد؟ وقت ما کم است و نباید اینگونه تلف شود. من هم از شبکه های اجتماعی استفاده می کنم اما به حد نیاز و احتیاجم.

وی از جایگاه زنان در سینمای دهه 60 و محدودیت های آن دوران گفت و درخصوص این گفته خود که «من جاده صاف کن دیگر بازیگر های زن بودم» تصریح کرد: متاسفانه بعد از انقلاب جایگاه زنان در سینما و یا عرصه هنری مشخص نبود و من یک دختر نوجوان، در این بین تنهایی و در کنار محدودیت ها کار می کردم. البته که همیشه همین شرایط سخت است که انسانها را بزرگ می کند.

بایگان در خصوص تلخ ترین و شیرین ترین اتفاقات زندگی خود گفت: تلخ‌ترین اتفاق زمانی بود که بعد از فیلمبرداری سکانسی از مجموعه تلویزیونی «سربداران» متوجه شدم، مادرم را از دست دادم و شیرین ترین رویداد موقعی بود که توانستم با درونم ارتباط معنوی ایجاد کنم.

وی به بی اهمیت بودن جوایز اشاره کرد و گفت: وقتی نوجوان بودم، گرفتن جایزه خیلی خوشحالم می کرد ولی کم کم دریغ شد و متوجه شدم که سیمرغ یک مجسمه است. اهمیتی ندارد و این خود انسان است که باید به قاف برسد و سیمرغ شود.

بایگان در پایان با اهدای مجسمه ای از هند به موزه دورهمی در خصوص اوضاع و احوال تلویزیون بیان کرد: هیچ چیزی تخت و بی نقد نیست. من همیشه نیمه پر لیوان را می بینم و خیلی خوشحالم که تلویزیون خط قرمز های خودش را نسبت به بیماری ایدز کنار گذاشته و آگاهی بیشتری به مردم می دهد.