محبت خاص خداوند به بندگانش چگونه است و شرط جلب این محبت چیست؟

خداوند در آیۀ ۳۱ سورۀ آل_عمران خطاب به پیامبر صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم می‌فرماید: «بگو: اگر خدا را دوست داريد (اگر ادعای دوست داشتن خدا را دارید)، از من (پیامبر اکرم) پيروی كنيد تا خدا دوستتان بدارد ...»

کد خبر: ۷۶۶۸۳

تاریخ انتشار:۱۵ فروردين ۱۳۹۷ - ۲۱:۰۳ - 04 April 2018

به گزارش روزپلاس، خداوند در آیۀ ۳۱ سورۀ آل_عمران خطاب به پیامبر صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم می‌فرماید: «بگو: اگر خدا را دوست داريد (اگر ادعای دوست داشتن خدا را دارید)، از من (پیامبر اکرم) پيروی كنيد تا خدا دوستتان بدارد ...»

خداوند مثل ما دل ندارد که در دلش ما را دوست بدارد؛ دوست داشتن خدا به این معناست که خداوند در عمل مثل کسی رفتار می‌کند که شخصی را دوست دارد. به این معنا اگر خداوند کسی را دوست داشته باشد، کاری می‌کند که او به نهایت طرح ساختمان انسان برسد.

اگر خداوند کسی را دوست داشته باشد، امور او را خودش به عهده می‌گیرد. اگر خدا امور ما را به عهده بگیرد، پایمان در چاله نمی‌رود! خدا دست ما را می‌گیرد و ما را به مقصدمان می‌رساند. خلقت ما مقصدی دارد. ما مثل یک بذر به دنیا آمدیم که اگر روی ما کار شود، درختی می‌شویم که شاخه‌هایش تا آسمان‌ها می‌رود.

خداوند اگر دوستمان داشته باشد، کاری می‌کند که در راه راست حرکت کنیم. چپ و راست نرویم؛ به عقب برنگردیم. پدر و مادر هم فرزندشان را دوست دارند و برای او دلسوزی می‌کنند. اما مگر آن‌ها چقدر مصلحت فرزندشان را تشخیص می‌دهند و چقدر قدرت دارند؟ خداوند هم مصلحت ما را به‌خوبی می‌داند و هم توانایی کمک کردن به ما را دارد.

ما دنیا را دوست داریم و این دوست داشتن، بعدها برای ما زحمت می‌شود. کسی نمی‌گوید دنیا را رها کنیم، می‌گویند شیفتۀ دنیا نباشیم تا بتوانیم در جایی که لازم است از منافع دنیوی بگذریم و برای پول و مقام و ... هر کاری نکنیم. آدم اگر دلبستۀ دنیا باشد، به آسمان نمی‌رود! این دلبستگی را اگر خدا کمک کند، می‌توان از بین برد. برای نجات از این دلبستگی بی‌خود و بی‌اثر فقط باید خدا کمک کند تا انسان آزاد شود.

مقدمۀ اینکه خداوند ما را (به طور ویژه) دوست داشته باشد، تبعیت از پیامبر است؛ یعنی عمل به همین دین و قرآن. ممکن است کسی در ۶۰ سالگی به تبعیت برسد و از آن موقع مورد محبت خداوند واقع شود؛ اما آن موقع کمی دیر است.

عصر اسلام