ینده هرگاه گناهی از او سر می زند، از دو حال خارج نیست

اگر بعد از همه ی این ها باز چیزی باقی بماند ، و از همه ی این ها محروم گردد ، باز خداوند متعال او را به سختی جان کندن پاک گرداند و اگر به آن نشد ، به عذاب قبر و اگر به آن نشد هول و هراس روز قیامت والا که به عذاب جهنم پاک خواهد شد

کد خبر: ۶۳۸

تاریخ انتشار:۱۳ تير ۱۳۹۵ - ۰۶:۲۸ - 03 July 2016

آنچه از اخبار فهمیده می شود، این است که بنده هرگاه گناهی از او سر می زند، از دو حال خارج نیست: یا از کرده ی خود پشیمان می شود که همان پشیمانی کفاره ی گناه اوست.اگر پشیمان نشود ولی عمل نیک و حسنه ای پس از آن گناه انجام دهد ، باز آن حسنه کفاره ی آن گناه می شود و اگر کار خوبی هم به دنبال آن گناه انجام نداد ، باز اگر آن گناه از جمله ی گناهان کبیره نباشد ، نمازهای پنج گانه ، کفاره ی گناهانی از این قبیل است که در بین آن ها از انسان سر بزند.

اگر نمازش نمازی که گناهان او را بزداید نباشد، یا این است که خدا او را به عقوبتی در این دنیا گرفتار می سازد و بلا و مصیبتی به او هدیه می کند و او را به این وسیله از آلودگی آن گناه پاک می سازد . اگر این هم نبود استغفار ملائکه هست و اگر به آن هم رفع نشد ، شفاعت مومنین ، و اگر آن هم نبود شفاعت پیامبر و ائمه ، و اگر از آن هم محروم شد رحمت واسعه ی پروردگار هست.

اگر بعد از همه ی این ها باز چیزی باقی بماند ، و از همه ی این ها محروم گردد ، باز خداوند متعال او را به سختی جان کندن پاک گرداند و اگر به آن نشد ، به عذاب قبر و اگر به آن نشد هول و هراس روز قیامت والا که به عذاب جهنم پاک خواهد شد.

ذات اقدس حق در معامله ی با بندگان ، همیشه طرف بندگان را گرفته و برای هر حسنه ای ده برابر آن پاداش مقرر داشته ؛ ولی عقوبت گناه را یک به یک معین نموده و این غیر از تضعیف اعمال و چندبرابر گردانیدن آن در بعضی ازمنه و امکنه ی خاص مثل شب قدر و یا مسجدالحرام و یا مسجد پیامبر و مشاهد مشرفه و امثال آن است.

و اگر در این مسائل به تفصیل بنگری و آن ها را با دقت مورد مطالعه قرار دهی ، حتی در نجات و رهایی ابلیس هم شک می کنی ؛ ولی ترس واقعی مردمان زیرک از ضعف ایمان و سوء اعمالی است که منجر به سوء خاتمه ی کار انسان و مرگ بر کفر یا انکار می شود ؛ زیرا همه ی این ها برای کسی است که مومن بمیرد ، زیرا قدر و ارزش مومن نزد خدا به حدی است که او را به یکی از این اسباب نجات خواهد داد .

حمد و سپاس مخصوص خداست ؛ آنچنان که او بر خویشتن سپاس گفته است .
بارالها ! تو بر خود ثنا گفتی و ما را کجا توان مدح و ثنای تو باشد؟!

کتاب اسرارالصلوة شیخ جلیل القدر میرزا جواد ملکی تبریزی/ترجمه رضا رجب زاده/ص 240 و 241 با اندک تصرف