عمار مثل روح الله ؛ مالک همچون حسینیان/ از قبول دادستانی در سیستان و بازرسی دفتر منتظری و اتهام محاربه تا واکنش نسبت به نحوه‌ی بررسی قتل‌های زنجیره‌ای

به گزارش روزپلاس، ناگفته‌هایی از روح‌الله حسینیان را به روایت فرزندش محمد در چهار پرده می‌خواند:

پرده اول؛ سال ۶۴ اوضاع امنیتی زاهدان خوب نبود و کسی هم مایل به ترک مرکز و رفتن به جبهه شرق نبود، حسینیان اما مرد همین اوقات بود و با سمت دادستان سیستان، نه‌ تنها اوضاع را بهبود داد که از همانجا برای جبهه غربی هم تجهیزات جور میکرد اما هیچ وقت نگفت دادستان وقت برای خرید موشک، به تنهایی (طبق شرط مبارزان افغان برای مذاکره) به منظور جلب اعتماد آنها به مرز افغانستان میرفته و مرعوب آن جنگجویان رعب‌آور نگشته و با آنها بر سر یک سفره نشسته و به مذاکره پرداخته

پرده دوم؛ سال ۷۱ منتظری رسما علیه رهبری فعالیت می‌کرد تابلوی حسینیه زده بود اما مرکز توطئه بود. قرار بر بازرسی حسینیه‌ و پلمپ آن شد و باز قرعه به نام حسینیان افتاد. چون کس دیگری حاضر به این کار نبود، عواقبش را می‌دانستند، جماعت آینده‌نگر! حسینیان مجبور شد یک تنه منتظری ساده‌لوح را سر جایش بنشاند و دو کامیون بیانیه از دفترش توقیف کرد آن شب اما حسینیان تلفن‌های منطقه را هم قطع کرده بود.

بزرگی پرسیده بود دیگه چرا تلفن‌ها را قطع کردی؟ در محضرشان جواب داده بود نمی‌خواستم مثل مالک تا در خیمه برم و علی را مجبور کنند که پیغام بفرستد برگرد. 

ولی دلیل دیگری هم داشت که هیچ وقت و به هیچ بزرگی نگفت؛ مالک اینبار جلوی چشم همگان خودسری می‌نمود، تا خوارج زمان بهانه‌‌ ای برای نافرمانی از علی پیدا نکنند و تمام مسئولیت بر گردن خودش بیفتد وافتاد

منتظری فتوای محارب صادر کرد و بیتش، بزرگ ترین تهمت‌ها رو تا آخرین لحظه زندگی حسینیان نثارش می‌کرد حسینیان اما بسان کود و سم به این ناسزاها نگاه می‌کرد و درخت اراده‌اش را استوارتر می‌کند.

پرده سوم؛ سال۷۷ قتل های زنجیره‌ای اتفاق افتاده بود. یکشب منزل یکی از معاونین سابق وزارت اطلاعات مهمان بودیم چند معاون سابق دیگر هم بودند، همگی بر انحراف مسیر پرونده و بازجوها اذعان داشتند، قرار براین شد که یکنفر حقیقت را بر ملا کند، و باز همه نگاه‌ها به حسینیان بود. همه میدانستند فقط او حاضر به اینکار است. واقعا دل شیر میخواست روبرو شدن با غوغاسالارانی که قائل به هیچ اصولی هم نبودند، قرار اینگونه شد که حقایق با ‎#صدا_و_سیما روشن شود و برای این روشنگری چه گزینه‌ای بهتر از ‎#چراغ ؛ یادم هست که میگفت : به احتمال زیاد برنامه را قطع می‌کنند و باید در همان دقایق ابتدایی همه چیز را بگویم و گفت. مهاجمان هراس‌انگیز اصلاح‌طلب در همان دقایق ابتدایی به مدافعانی هراسان و صلح‌طلب تبدیل شده‌بودند، قصدشان این بود که به پشتوانه رای ۲۰ میلیونی خاتمی به جنگ آقا بروند. نقشه‌‌هایشان همه نقش برآب شد ولی سیل ناسزا بود که می آمد سمت حسینیان

یکبار در بیت یکی‌دو نفر از بزرگان انقلاب! او را دیده بودند و به زعم خودشان از او حمایت کردند. او هم‌خندیده بود که مگر اینجا نیازی به حمایت است؟ گفته بود اگر صادقید در رسانه‌ها بگویید. آنها هم گفته بودند ما مثل زمان امام صادق(ع) و زراره فقط میتوانیم مخفیانه از تو حمایت کنیم، حسینیان هم جواب داده بود ای عجبا! آن زمان برای حفظ جانِ زراره از او علنی حمایت نکردند ولی شما برای حفظ آبروی ‌خودتان؛ که بین این دو فرق بسیار است

پرده چهارم؛ سال ۹۷ جمعی از حزب اللهی های انقلابی ولی ناامید و سرخورده و کمی دلگیر از نظام (موسوم به طرح‌ ابوذر) از حسینیان دعوت کردند تا برایشان صحبت کند. از کسان دیگری هم دعوت کرده بودند ولی هیچکس نپذیرفته بود. از اطرافیان حسینیان هر که خبر داشت، مخالفت کرد، میگفتند حضور در جمع آنها به صلاحت نیست. گفته بود می‌دانم ولی چاره‌ای نیست، من هم نروم اینها چند صباح دیگر نه حزب‌الهی می مانند و نه انقلابی. باید جوری صحبت میکرد که هم آنها راضی شوند و هم از آقا دفاع میکرد وگرنه رفتنش فایده‌ای نداشت، اینبار هم مثل همیشه دانسته دل به دریا زد و رفت، فقط فرقش این بود که موج‌های تخریب‌ اینبار به جنازه‌اش برخورد می‌کرد ما مشغول خاکسپاری بودیم که حرفهای تقطیع شده‌اش را پخش کردند.

اما

نه تهمت های ضد انقلاب روی حسینیان موثر بود و نه زخم ناسزای نارفیقان، کاری

حسینیان با خون دلی که از دست خودی‌ها خورد از پا درآمد شما شاید رجزهای روزانهاش را به یاد دارید، من ولی گریه‌های شبانه‌‌ی سجاده‌اش را