کویت از ثروتمندترین صادرکنندگان نفت جهان غیرقابل سکونت می‌شود؟

به گزارش روزپلاس، گرمایش جهانی باعث شده دما در سراسر جهان افزایش قابل ملاحظه‌ای پیدا کند اما کویت که یکی از گرم‌ترین کشورهای روی زمین است، به سرعت غیرقابل سکونت می‌شود.

 تلاش برای سوار شدن به اتوبوس در ایستگاه مالیه شهر کویت در تابستان می تواند غیرقابل تحمل باشد. حدود دو سوم از اتوبوسهای شهر از این محدوده عبور می کنند و برنامه‌های آنها قابل اطمینان نیست. دود حاصل از ترافیک سنگین هوا را پر کرده و سرپناه‌های کوچک تنها عده معدودی را جا می دهند. ده‌ها نفر زیر نور آفتاب می ایستند و برای در امان ماندن از تابش آفتاب سوزان، چتر به دست می‌گیرند. گرمایش جهانی باعث شده دما در سراسر جهان افزایش قابل ملاحظه ای پیدا کند اما کویت که یکی از گرم‌ترین کشورهای روی زمین است به سرعت غیرقابل سکونت می شود. در سال ۲۰۱۶ دماسنج‌ها دمای ۵۴ درجه را نشان دادند که بالاترین دمای ثبت شده در دنیا در ۷۶ سال گذشته بود. سال گذشته برای نخستین بار در ژوئن، چند هفته پیش از اوج گیری معمول گرما، دمای بالای ۵۰ درجه را نشان دادند. طبق اعلام سازمان دولتی محیط زیست، دمای هوا در قسمتهایی از کویت ممکن است در فاصله سال ۲۰۷۱ تا ۲۱۰۰ حداکثر ۴.۵ درجه گرم‌تر از میانگین تاریخی باشد که نواحی زیادی از این کشور را غیرقابل زندگی خواهد کرد.

برای حیات وحش هم اوضاع به همین دشواری است. در ماه‌های داغ تابستان لاشه پرندگانی که نتوانسته‌اند سرپناه یا آبی پیدا کند در سقف خانه‌ها مشاهده می شود. دامپزشکی‌ها پر از حیوانات اهلی مانند گربه‌ها هستند که افراد آنها را دم مرگ از گرمای شدید و کم ‌آبی بدن پیدا کرده‌اند. حتی روباه‌های وحشی هم صحرا را رها کرده و به شهرها می آیند که هنوز سرسبزی اندکی دارند؛ جایی که با آنها مثل یک آفت برخورد می شود.

برخلاف کشورهای دیگر از بنگلادش گرفته تا برزیل که تلاش می کنند بین چالشهای محیط زیستی با جمعیت زیاد و فقر گسترده توازنی برقرار کنند، کویت چهارمین صادرکننده بزرگ نفت عضو اوپک است. کویت با صندوق سرمایه دولتی که سومین صندوق سرمایه دولتی بزرگ دنیاست و بیش از ۴.۵ میلیون جمعیت، فاقد منابع لازم برای کاهش گازهای گلخانه‌ای و تطبیق با سیاره گرم‌تر نیست اما با بی‌تحرکی سیاسی روبروست.

حتی همسایگان کویت که به صادرات نفت وابسته هستند، متعهد شده اند اقدامات اقلیمی قاطعانه‌تری انجام دهند. عربستان سعودی سال میلادی گذشته هدف صفر کردن آلایندگی‌ها تا سال ۲۰۶۰ را اعلام کرد. امارات متحده عربی صفر کردن آلایندگی کربن تا سال ۲۰۵۰ را هدف گذاری کرده است. با این حال این کشورها که در میان بزرگترین تولیدکنندگان سوختهای فسیلی مانده‌اند اعلام کرده‌اند تلاش می‌کنند اقتصادهایشان را متنوع کرده و در منابع انرژی تجدیدپذیر و پاک‌تر سرمایه گذاری کنند.

در مقابل، کویت در کنفرانس اقلیمی سازمان ملل در گلاسکو (COP۲۶) که نوامبر گذشته برگزار شد، متعهد شد انتشار گازهای گلخانه‌ای را هفت درصد تا سال ۲۰۳۵ کاهش دهد در حالی که میزان آلایندگی‌ها باید ۴۵ درصد کاهش پیدا کند تا اهداف توافق اقلیمی پاریس که محدود شدن گرمایش جهانی به ۱.۵ درجه است، محقق شود. صندوق سرمایه گذاری ۷۰۰ میلیارد دلاری کویت به سمت سرمایه گذاری در منابع پایدارتر روی آورده اما اعلام کرده که سوددهی همچنان اولویت اصلی این صندوق مانده است.

شیخ عبدالله الاحمد الصباح، مدیر سازمان دولتی محیط زیست کویت در کنفرانس COP۲۶ اعلام کرد کشورش مشتاق است از ابتکارهای بین‌المللی برای تثبیت اقلیم پشتیبانی کند. کویت همچنین متعهد شده است استراتژی کم کربن ملی را تا اواسط قرن جاری بکار گیرد اما اعلام نکرده است این استراتژی دربرگیرنده چه مواردی می شود و شواهدی اندکی از اقدام در این زمینه وجود دارد. اگرچه کویت در میان کشورهایی است که بالاترین سرانه انتشار دی اکسید کربن را در جهان دارند اما ایده رها کردن خودروهای بنزینی برای اکثر شهروندان کشوری که بنزین در آن از کوکاکولا ارزان‌تر است و شهرها برای اتوموبیل‌ها طراحی شده اند، بیگانه است.

مدرسه اقتصاد لندن که مطالعات جامعی از نظر وضعیت اقلیمی در کویت انجام داده است، دریافته است شهروندان مسن‌تر به فوریت این قضیه بدبین مانده‌اند و برخی از آنها از توطئه‌ای برای ضربه زدن به اقتصادهای منطقه خلیج فارس صحبت می کنند. در یک نظرسنجی عمومی، افراد بالای ۵۰ سال با طرحهای ساخت یک شبکه مترو مانند شبکه‌هایی که در ریاض و دوبی وجود دارند، مخالفت کردند. بخش خصوصی تغییرات اقلیمی را مشکلی می بیند که حل آن برعهده دولت است. شاید تا حدودی به این دلیل باشد که کویتی‌ها و شهروندان ثروتمند از اثرات افزایش دما مصون مانده اند. خانه‌ها، فروشگاههای بزرگ و خودروها به دستگاههای سرمایشی مجهز هستند و کسانی که متمول هستند، اغلب تابستان را در اروپا سپری می کنند. با این حال استفاده زیاد از سیستمهای سرمایشی، استفاده از سوختهای فسیلی را افزایش می دهد. وضعیت برای کسانی که نمی توانند از گرمای داغ فرار کنند به خصوص کارگران خارجی بسیار بدتر است. اگرچه دولت کار در فضای باز در ساعات اوج گرما در بعدازظهرهای ماه‌های داغ تابستان را ممنوع کرده است اما کارگران زیر آفتاب به کار مشغول هستند. نتایج مطالعاتی که سال گذشته در "ساینس دایرکت" منتشر شد، حاکی از آن بود که در روزهای فوق‌العاده گرم شمار مرگ و میر دو برابر می شود اما برای مردان غیرکویتی سه برابر می شود که احتمالا مربوط به کارگران کم دستمزد است.

طبق گزارش آژانس اعتبارسنجی فیچ ریتینگ، تغییرات دما در دهه ۲۰۴۰ و دهه ۲۰۵۰ تاثیر به شدت روی اعتبار کویت تاثیر منفی خواهد داشت. با این حال با وجود ریسکهای رو به رشد، کشمکش بین پارلمان منتخب و دولت منصوب شده از سوی خانواده حاکم بر کویت، پیشبرد اصلاحات در خصوص مسائل اقلیمی و موارد دیگر را دشوار کرده است.

بر اساس گزارش بلومبرگ، حتی اگر دنیا موفق شوند آلایندگی را به حد سریع کاهش دهند تا گرمایش جهانی فاجعه آمیز مهار شود، کشورها باید خود را با شرایط اقلیمی به شدت متغیر تطبیق دهند. کارشناسان می گویند برنامه کویت برای این که این کشور را قابل سکونت نگه دارد، به هیچ وجه کافی نیست.