حقوق۸۰۰ هزار تومانی معلمان

شاید از خود بپرسید که معلم در خانه اش نشسته است،حقوقش را می‌گیرد چرا باید آسیب ببیند، اما سخن از معلمانی است که جایگاهشان برابر با معلم رسمی آموزش و پرورش است اما حقوق و مزایایی اندازه یک کارگر فصلی و حتی کمتر دارند.

شاید بسیاری از هموطنان با وضع معیشتی و کاری این قشر از جامعه فرهنگی آشنایی نداشته باشند.

زهرا که معاون یکی از مدارس غیر انتفاعی شهر است، می گوید: ۱۶ سال است که معاون هستم و ۲ فرزند دارم، ابتدا در آزمون استخدامی شرکت کردم، قبول هم شدم، اما به دلیل بیماری فرزندم نمی توانستم به شهر دیگری بروم. ناچار به این مدرسه مراجعه کردم. تا ۱۰ سال هیچگونه بیمه ای شامل حالم نشد و تمام وقت کار می کردم با حقوق بسیار ناچیز، بعد از ۱۰ سال برای من بیمه در نظر گرفتند، اما فقط ۲۰ روز که مابقی را باید خودم پرداخت کنم، فرزندم در بیمارستان بستری بود و اما من به خاطر اینکه موسسه اجازه نمی‌دهد و همیشه می‌گوید مثل شما حتی با مدارک بالاتر زیاد هستند، نتوانستم مرخصی بگیرم.

وی گفت: زمانی که اعتراض می کنیم می‌گویند مثل شما زیاد هستن که حاضر به همکاری می شوند تازه موسسه ما نسبت به موسسه های دیگر اندکی خوش انصاف است و حقوق بیشتری را برای ما در نظر می‌گیرد، الان با ۱۶ سال سابقه کار و ۳۶ ساعت کار در هفته،  ۸۰۰ هزار تومان حقوق می گیرم که ۵۰۰ تومان پول بیمه می‌دهم. تازه من نسبت به همکارم دریافتی بیشتری دارم. اکثریت همکارانم حقوقی کمتر از این مقدار می‌گیرند و شرایط اسف باری دارند.

این معاون و معلم مدرسه گفت: ما معلمان غیرانتفاعی مشکلات زیادی داریم، اگر باردار یا مریض باشیم، یا مثلا یکی از اعضای خانواده مان مشکل و بیماری داشته باشد، نباید موسسه این را بفهمد چون عذر ما را می‌خواهد و دیگر برای‌مان ساعت تدریس و کلاس درس در نظر نمی‌گیرد و با کوچکترین اعتراضی می گویند خیر پیش؛ امثال شما زیاد هستند که حتی با حقوق کمتر حاصرند همکار کنند، اکثریت ما با مدارک بالا و حتی از دانشگاه‌های دولتی وارد این سیستم شده ایم، بالاجبار تمام دوره های ضمن خدمت را می‌گذریم تا مبادا باز موسسه بگوید فلان دوره را نگذرانده ای و امسال نمی‌توانی تدریس کنی.

حمید یکی از معلمان غیرانتفاعی شهر بردسکن ، می‌گوید ۸ سال است که معلم هستم و مدرک کارشناسی ارشد تربیت بدنی دارم و در دانشگاه هم تدریس می کنم. متاسفانه چون حقوقم کفاف نمی دهد، بیمه نیستم و دنبال کار کشاورزی هستم تا شاید بتوانم از این طریق خودم را بیمه کنم.

وی می گوید: اکثر دانشجویانم الان استخدام ارگان های مختلف حتی آموزش و پرورش شده اند، آزمون استخدامی هم شرکت کردم اما هر دفعه در مصاحبه به دلایلی رد می‌شوم . آخر مگر شهرهای خراسان رضوی چند تا دبیر تربیت بدنی می خواهد. تازه هنوز رشته ما نسبت به دیگر رشته ها وضعیت بهتری دارد. بعضی رشته ها مثل تاریخ و جغرافیا که کلا در سطح کشور ۳ یا ۴ نفر جذب می شوند و متقاضیان زیادی که وجود دارد و حتما در بین خیل متقاضیان سهمیه دار هم زیاد است که با توجه به این شرایط امید به استخدام شدن ندارند.

مجید که مربی پرورشی یکی از مدارس غیر انتفاعی شهر است، می گوید: ۱۶ سال در یکی از مدارس غیر انتفاعی مربی بودم؛ بعد از ۳ سال تازه توانستم از بیمه استفاده کنم، در این سالها دانش آموزانم در آزمون ها و جشنواره های مختلف کشوری و استانی و منطقه ای رتبه های بی شماری کسب کرده اند و بارها و بارها از مدیرمان به خاطر کارهای من تقدیر و تشکر شده اما خودم هیچ؛ ماهیانه ۶۰۰ تومان حقوق دریافت می‌کردم تا اینکه پس اعتراض به دستمزد اندک، موسسه عذر مرا خواست و من از مدرسه بیرون آمدم و به سراغ یک مدرسه دیگر رفتم. الان باز به خاطر کرونا حقوقی دریافت نمی‌کنیم و مشخصات‌مان را در سامانه بیمه بیکاری ثبت کرده ایم که شاید اندکی حقوق دریافت کنیم، تازه مگر قبل از کرونا تابستان حقوق داشتیم یا بیمه را در تابستان موسسه پرداخت می کرد.

وی گفت: نه دولت ما را استخدام می کند، نه نظارتی بر کار موسسه‌های آموزشی وجود دارد و نه به فکر اصلاح وضعیت‌مان است، در حالی که هر ساله گزینش می شویم و کلاس های درسمان رسمی است،خودمان هیچ رسمیتی نداریم و می‌گویند اگر اعتراضی دارید به وزارت کار بگویید، حالا بعد از ۳۰ سال به دیدار اهالی بهارستان آمده آیم و دست به دامان مجلس جدید شده ایم تا شاید بتوانند گوشه ای از مشکلات مارا حل کنند.