نظر آیت الله العظمی صانعی در خصوص گرفتن روزه در شرایط شیوع کرونا

آیت الله العظمی صانعی به پرسشهایی در خصوص گرفتن روزه درشرایط شیوع کرونا پاسخ دادند.

کد خبر: ۱۵۴۷۵۶

تاریخ انتشار:۱۶ فروردين ۱۳۹۹ - ۱۵:۵۰ - 04 April 2020

به گزارش روزپلاس؛ متن پرسش ها و پاسخ های این مرجع تقلید شیعیان بدین شرح است:

حضور مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی صانعی (مدظله العالی)

با سلام و تقدیم ادب و احترام

در آستانه ماه مبارک رمضان وبا توجه به شیوع ویروس کرونا، استدعا دارد حکم روزه در این ماه درخصوص موارد ذیل را بیان فرمایید:

س۱- اگر به تشخیص گروه بزرگی از پزشکان متخصص یا وزارت بهداشت، روزه موجب تشدید بیماری ناشی از ویروس کرونا شود؟

س۲- اگر به تشخیص گروه بزرگی از پزشکان متخصص یا وزارت بهداشت، روزه موجب افزایش احتمال ابتلا به بیماری کرونا و خوف زیان شود؟

س۳- اگر مکلفی به دلیل تشدید بیماری و یا خوف ابتلا به بیماری، روزه نگیرد، حکم روزه های نگرفته در این شرایط چیست؟

س۴- اگر از نظر پزشکان و یا وزرات بهداشت، روزه موجب تشدید بمیاری و یا افزایش احتمال گرفتن بیماری باشد، ولی فرد چنین باوری نداشته باشد، آیا می تواند از نظر پزشکان تمرد کند؟

س۵- آیا حکومت ها می توانند، در چنین شرایطی به کلی گرفتن روزه را منع کند یا تابع تشخیص مکلف و فتوای مرجع تقلید است؟

پاسخ:

۱-۳: فارغ از مفروض سؤال به طور کلی چنانچه مکلف احتمال عقلائی بدهد روزه گرفتن موجب تشدید بیماری و یا احتمال بیمار شدن می‌گردد روزه بر او واجب نمی‌باشد و ناگفته نماند که احتمال ضرر بلکه خوف از آن در نگرفتن روزه کفایت می‌کند و لکن چنانچه تا سال آینده بیماری بهبود یابد یا احتمال بیمار شدن از بین برود باید روزه‌های نگرفته را قضا نماید.

۴- همان گونه که در روایات آمده معیار خود انسان و احتمال خودش می‌باشد. لکن باید دانست نظر پزشکان محترم و وزارت بهداشت، پدید آورنده احتمال است و باید توجه داشت که اگر پزشک روزه گرفتن را مضر بداند اما خود شخص فکر کند مضر نمی‌باشد، اعتماد نمودن به نظر پزشک لازم است چون قطعاً پزشک همه جوانب بیماری را از حیث فعلی و آینده مورد توجه قرار می‌دهد و کار تخصصی او می‌باشد و علی‌القاعده ایجاد احتمال می‌نماید. و باید توجه داشت جواز شرعی افطار به هر جهتی نباید موجب تظاهر به روزه خواری گردد که تظاهر به آن خود معصیت و گناهی است که شرعاً دارای مجازات است.

۵- حکومت نمی‌تواند روزه که امساک و نخوردن است حکم و دستور به نگرفتن آن نماید قطع نظر از اینکه دستور ترک روزه امری غیر قابل اجرا و بی‌فایده است.