آیا عروج حضرت عیسی (ع) به آسمان جسمانی بوده است؟

حضرت مسیح بشارت به آمدن «فارقلیط» داد. این واژه یونانی و در اصل «پرکلیتوس» است (به کسر پ. و ر)، چون معرب شد «فارقلیط» شد. پرکلیتوس کسی است که نام او بر سر زبان‌ها باشد و همه کس او را ستایش کنند، و معنای «احمد» همین است. حتی معنای تفضیلی که در «احمد» (یعنی ستوده تر) است و در «محمد» نیست، از کلمه «پرکلیتوس» یونانی نیز فهمیده می‌شود. مسیحیان امروز به جای این کلمه در ترجمه‌های انجیل «تسلی دهنده» می‌آورند و خوانندگان هر جا این کلمه را دیدند بدانند در اصل انجیل به جای آن کلمه «فارقلیط» است و به عقیده مسیحیان کلمه «پرکلیتوس» (به فتح پ. و ر) است. گفته اند اگر به کسر این دو حرف بود به معنای «احمد» بود، چون به فتح است به معنای تسلی دهنده است.

«تسلی بخش» کیست یا چیست؟ کشیشان و شارحان انجیل بر این باورند که این تسلّی بخش همان موجود پاک آسمانی است که روح القدس نامیده می‌شود، اوست که مسیحیان را آموزش می‌دهد، ایمانشان را تقویت می‌کند و در برابر شیطان از آنان دفاع خواهد کرد! ولی دو پرسش باقی می‌ماند: اول آنکه مسیح از خداوند خواسته که «تسلّی بخش دیگری» به مردم بدهد، بنابراین تسلّی بخش آینده باید کسی مانند مسیح باشد! دوم آنکه آمدن تسلّی بخش پس از رفتن مسیح است، در حالی که روح القدس از ابتدای پیامبری بر مسیح فرستاده شد. بلکه با هر کسی که به مسیح ایمان می‌آورد، همراه می‌شد! و پیش از تولد مسیح، برمادرش مریم فرستاده شد! پس تسلّی بخش روح القدس نیست! کسی مانند مسیح است که پس از رفتن او می‌آید، همچون مسیح، مردم را آموزش می‌دهد و گفته‌های مسیح را به یادشان می‌آورد!

حضرت عیسی که معتقدیم نزد خدا عروج کرده و زنده است، عروجش به صورت جسمانی بوده است؟ با توجه به آیه ۵۵ سوره آل عمران: «إِذْ قالَ اللَّهُ یا عیسى‏ إِنِّی مُتَوَفِّیکَ وَ رافِعُکَ إِلَی‏» زنده بودن ایشان مورد سؤال است.

نخست باید دانست کلمه «متوفیک» - چنان که ابن فارس در کتاب معجم مقاییس اللغه می‌نویسد - از فعل وفی یوفی به معنای گرفتن کامل است و در قرآن تنها در مورد مرگ به کار نرفته، به معنای دیگری مانند «گرفتن و حفظ کردن» نیز آمده است که آیه ۵۵ سوره آل عمران نمونه‌ای از آن است. بنابراین، با توجه به معنای صحیح «متوفیک» و تامل در آیات ۱۵۷ - ۱۵۹ سوره نساء، مراد از «انی متوفیک و رافعک الی» آن است که خداوند حضرت عیسی (ع) را از میان مردم بنی اسرائیل گرفت و از دیدگان آنان مخفی ساخت و به جایگاهی رفیع نزد خود بالا برد. از این رو، احتمال زنده بودن ایشان فراوان است و مطابق برخی از روایات، همراه با امام زمان (عج) ظهور خواهد کرد. نظر بسیاری از مفسران، از جمله علامه طباطبایی، در مورد عروج حضرت عیسی (ع) و عبارت «رافعک الی» آن است که، چون مکانی برای خداوند متصور نیست، عروج حضرت عیسی (ع) عروجی معنوی و بالا رفتن مقام قرب وی در نزد خدا است نه بالا رفتن فیزیکی به سمت بالا یا آسمان، چنان که مسیحیان بدان معتقدند؛ و جمله «مطهرک من الذین کفروا» به روشنی بر این سخن دلالت دارد. (پرسمان شهریور ۱۳۸۲، شماره ۱۲)

قرآن در مورد سرانجام حضرت عیسی (ع) می‌فرماید: و گفتارشان که ما مسیح عیسی بن مریم، پیامبر خدا را کشتیم در حالی که نه او را کشتند و نه بر دار آویختند، لکن امر بر آن‌ها مشتبه شد و کسانی که در مورد قتل او اختلاف کردند، از آن در شک هستند و به آن علم ندارند و تنها از گمان پیروی می‌کنند و قطعاً او را نکشتند، بلکه خدا او را به سوی خود بالا برد. (نساء﴿۳﴾: ۱۵۷ و ۱۵۸.)

به تصریح قرآن، حضرت عیسی (ع) به آسمان بالا برده شده است و آن که بر دار رفت، حضرت عیسی (ع) نبوده است. (ر. ک: ترجمه المیزان، ج. ۵، ص. ۲۱۸.)، اما به اعتقاد مسیحیان، حضرت عیسی (ع) پس از شام آخر بر دار شده و توسط حواریون دفن گشته است. اما سپس از قبر برخاسته و به آسمان عروج کرد. (ر. ک: میشل، توماس، کلام مسیحی، ترجمه حسین توفیقی.) در رجعت حضرت عیسی (ع)، مسیحیان و قاطبه شیعیان از مسلمانان متفق هستند، ولی مسلمانان﴿شیعیان﴾ معتقدند، پس از ظهور امام زمان، حضرت عیسی (ع) از آسمان نزول کرده و پشت سر آن حضرت در بیت المقدس نماز به جای می‌آورد و واسطه معاهده صلحی میان آن حضرت و مسیحیان در کشور‌های مسیحی می‌شود که هفت سال به طول می‌انجامد و با نقض پیمان توسط مسیحیان به جنگ منجر می‌شود. (ر. ک: کورانی، علی، عصر ظهور.).

اما بنا بر آیه ۳۳ سوره مریم، عیسی (ع) عاقبت خواهد مرد که به طور طبیعی پس از حضور دوباره در زمان خواهد بود. درباره ملاقات حضرت عیسی (ع) و امام زمان، پیامبر اسلام می‌فرماید: حضرت عیسی (ع) در قریه و روستایی به نام افیق در سرزمین مقدس از آسمان به زمین نزول می‌کند، در حالی که مردم آماده خواندن نماز صبح به امامت مهدی می‌باشند. پس مهدی برای امام جماعتی عیسی (ع) کمی به عقب می‌ایستد، ولی عیسی (ع) او را مقدم داشته و به دین اسلام پشت سر مهدی نماز می‌خواند. (سلیمان، کامل، یوم الخلاص، ص. ۳۴۴.)

حذیفة بن یمان گوید:رسول خدا صلّی اللّه علیه و اله فرمود: «وقتی که عیسی بن مریم فرود آید و به مهدی علیه السّلام وارد می‌شود، گوئی از موی سرش آب می‌چکد (یعنی موی سر او می‌درخشد، گوئی که آن را روغن آلود کرده اند یا آن که با آب شسته اند) امام رو به او کرده و می‌گوید:پیش آی و با مردم نماز بگزار، عیسی بن مریم گوید:نماز برای تو به پا شده است، پس عیسی پشت سر مردی از فرزندان من نماز گزارد وقتی که خوانده شد، عیسی برمی خیزد تا در «مقام» می‌نشیند و با وی بیعت نماید.» (سیمای جهان در عصر امام زمان (عج) ج۲ ص۱۰۰ به نقل از عقد الدّرر:باب ۱۰ ص. ۲۳۰)

امیر آزادگان علی علیه السّلام در داستان جلاد می‌فرماید: «مهدی علیه السّلام داخل بیت المقدس شده به عنوان امام جماعت بر مردم نماز می‌گزارد. وقتی روز جمعه فرارسد و نماز اقامه شود، عیسی علیه السّلام با دو جامۀ درخشان قرمز فرود می‌آید، گوئی که از سر او روغن می‌چکد، مو‌های سر او صاف، چهره اش زیبا و شبیه‌ترین خلق خدا به پدرتان ابراهیم خلیل الرّحمان است، مهدی، عیسی را می‌بیند و به عیسی گوید:ای فرزند بتول با مردم نمازگزار.

عیسی گوید: نماز برای تو به پا شده است.

پس مهدی علیه السّلام پیش آمده با مردم نماز می‌گزارد و عیسی در پشت سر او نماز خوانده و با او بیعت نماید.»